നീര്‍ക്കുമിള
തന്ത്രികള്‍ പൊട്ടിയ വീണ പോല്‍ നിശ്ചലം
രാഗം നിലച്ചോരെന്‍ ജീവിതം
വാനില്‍ പറക്കുന്ന പക്ഷിയെപ്പോലെ ഞാന്‍
പാരില്‍ അലയുന്നു ദുഖാര്‍ത്തനായ്...
നിശ്ച്ച ലമാക്കുവാന്‍ മോഹിച്ചു ഞാനെന്‍റെ
നിശ്ചയമില്ലാത്ത ശേഷകാലം
എന്നിട്ടും എന്നടുത്തെത്താതെ അകലെയായ്
ഓടി മറഞ്ഞുപോയ് മരണ ദേവന്‍.
എരിയുന്ന മനസുമായി ഞാനിന്നുമലയുന്നു,
ആരോരുമാശ്രയമില്ലാതെ ഏകനായ് .
ബന്ധുക്കള്‍ ഉണ്ടെനിക്കെത്രയോ ധനികരായ്
ബന്ധുരമാണെനിക്കെങ്കിലും ജീവിതം.
കരകാണാകടലിന്നഗാധധയിലെവിടെയോ ,
തുഴയില്ലാതുലയുന്ന വഞ്ചി പോലെ .
ലകഷ്യത്തിലെത്താന്‍ കഴിയാത്ത മനസ്സുമായ്
ലകഷ്യത്തിലെത്താതെ അലയുന്നുമിന്നു ഞാന്‍ .
കടലില്‍ പതിക്കുന്ന സൂര്യന്‍റെ ചുറ്റിലും
കനല്‍ക്കട്ട പോലുള്ള മേഘമാണെന്‍ മനം
കരിയുന്ന പകലിന്‍റെ യൌവനം പോലെയാ -
ക്ഷണികമാണെപ്പോഴും എന്‍ ജീവിതം.....
